*Aevis

Nawet nie zauważyłam, że czas mijał tak szybko przy rozmowie z Javierem; miałam wrażenie, że zaledwie parę chwil temu przybyłam do jego obozowiska. Obserwowałam go z filuternymi ognikami w oczach, ciekawa jego reakcji. Kobiety były czasami zbyt skomplikowane? O, tu niestety musiałam się z nim zgodz...

Zerknęłam na niego spod opuszczonych rzęs, wyczuwając na sobie jego spojrzenie. Chociaż starał się nie patrzeć, nietrudno było się domyślić, dokąd jego wzrok wracał. Kąciki moich ust delikatnie powędrowały w górę, siłą rzeczy; znamiennym było to, że przy jakimkolwiek innym mężczyźnie czułabym się s...

Doceniałam fakt, że Javier nie kłócił się ze mną względem nocnej warty. Czy też, że nie oburzył się, że stoję oparta o drzewo i obserwuję go jak jakiś namolny dziwak. Wszyscy chyba w naszym życiu na przynajmniej jednego takiego trafiliśmy - ten typ potrafił łazić za człowiekiem cały dzień i tylko s...

Pokiwałam głową, słysząc wyjaśnienia Javiera odnośnie Blackwalla. Zagryzłam wargę, zastanawiając się nad jego słowami. Bo też i jak znajdę, że tak to brutalnie ujmę, nieboszczyka? W przypadku większych osad ludzkich mogłam się podpytać, miałam mniej więcej ich rysopisy, ale na takich pustkowiach… t...

Skrzywiłam się odrobinę, słuchając odgłosów, wydawanych przez Javiera. Normalnie pomogłabym, ale domyślałam się, że skoro wolał udać się na stronę, to wolał też pocierpieć w samotności. Mężczyźni. Niemalże się uśmiechnęłam. Wszyscy byli dumni i nie okazywali słabości, nawet jeśli potrzebowali tej p...

- No, czy to widać… ciężko mi ocenić. Sama nie widziałam nikogo przez dłuższy czas, więc nie powinnam się chyba tak stanowczo wypowiadać - odparłam dyplomatycznie. Rozumiałam, że mogło mu brakować towarzystwa, poniekąd podobnie tak, jak mi. Chociaż Szarzy Strażnicy w większości byli przyzwyczajeni ...

- Na tle nerwowym, jasne… - ciemnoczerwone oczy mierzyły Remusa chłodnym spojrzeniem bez ani grama zaufania, nie pozwalając mu upaść ani też chwiać się. Dopiero gdy go puściła, dzieciaczek zatoczył się na stół. Kobieta tylko uniosła brew, przyglądając się jego reakcjom. To był on, na pewno. Ale nie...

Odetchnęłam z niewyobrażalną ulgą, gdy tylko poczułam, że uścisk mężczyzny na mojej szyi - i w ogóle wokoło całej mnie - znacznie się luzuje. Odruchowo przetarłam szyję dłonią, jak gdyby upewniając się, że jednak to wszystko to nie był jakiś sen i wcale nie spacerowałam sobie z poderżniętym gardłem...

- Na Stwórcę! - pisnęłam głośno, czując nagłe podniesienie mnie i przytulenie do czegoś twardego. Nasze zbroje zderzyły się z głośnym szczęknięciem, a ja parę sekund później poczułam lodowate ostrze noża na mojej szyi. Przełknęłam głośno ślinę. Jakim cudem ten człowiek mnie tak zaskoczył? Nie wyczu...

- Pięknie to ująłeś. Gnijące ciała nie wymagają identyfikacji. Brawo, bezimienny żołnierzu. - odparła kpiącym tonem Czerwona Templariuszka. Jak dotąd tylko przysłuchiwała się wymianie zdań pomiędzy Szarym Strażnikiem - i kontrolnie zerknęła, gdzie schował się dzieciak - zanim zanurkowała pod ramien...