*Aevis

Najwidoczniej nie tylko ja jej się przyglądałem. Choć Constantia robiła to o wiele dyskretniej ode mnie i tak czułem na sobie jej spojrzenie przemykające po twarzy, karku i znikające pod skrawkami koszuli osłaniającej tors. Cóż, po prawdzie trochę jej się dziwiłem - w końcu nie byłem jakiś specjaln...

W swoim życiu widziałem już wiele kobiet w różnym stanie ubioru i nagości. Ale jednak, gdy tylko Constantia zbliżyła się do ogniska, moje spojrzenie zmiękło, urzeczone jej drobną formą otuloną żarem z ogniska. Wciąż jeszcze ociekała wodą, która spływała kroplami z końcówek długich włosów. Niektóre ...

Musiałem przyznać, że Constantia była…uparta. Znałem ją krótko, ale te kilka zdań wymienionych między nami dało mi do zrozumienia, że była osobą, która jak postawiła na swoim, nie cofała się przed niczym. Być może inni na moim miejscu poczuliby się oburzeni - no bo jak to tak: baba będzie mówić im ...

- Blackwall zaginął już jakiś czas temu - wyjaśniłem. - Ostatni raz widziano go właśnie tutaj - w towarzystwie mężczyzny, który był ścigany w całym Orlais. Po tym słuch po nim zaginął. Mój przełożony miał do niego sprawę, ale Gordon się nie zjawił. Dlatego polecono mi go odnaleźć i przekazać mu, by...

Składanie się do kupy nie było wcale takie proste w pojedynkę. Mając do dyspozycji jedynie jedną rękę trzeba było oczyścić ranę, zaaplikować leczniczy opatrunek a potem owinąć ramię kawałkiem materiału, który utrzymałby całą tę konstrukcję na swoim miejscu. Ból do tego wcale nie ułatwiał sprawy. Ch...

Starałem się zająć własnymi sprawami. Zrobić sobie coś ciepłego do picia, potem przygotować opatrunek i połatać się jak Stwórca nakazał. Potem, przy odrobinie szczęścia może nawet na chwilę przysnąć na materacu - przynajmniej do świtu. Niestety nie było to wcale takie proste, gdy piwne oczy niemalż...

Wszystko potoczyło się bardzo szybko. Obelgi. Szczęk zbroi. Śpiew mieczy. Metaliczny zapach krwi w powietrzu. Dzieciak wierzgający na podłodze i charczący niezrozumiałe słowa. Grzmoty rozlegające się na zewnątrz karczmy. Strugi deszczu uderzające o szyby. Jęki templariuszy. Huki upadających na podł...

Z tak bliskiej odległości dziewczyna wydała mi się o wiele mniejsza i delikatniejsza niż jeszcze chwilę temu. Nawet uścisk jej dłoni na moim nadgarstku nie był na tyle silny, by zmusić mnie do upuszczenia noża. Ale wciąż mogła tylko udawać, prawda? Być może tylko chciała uśpić moją czujność, swoim ...

Gdyby ktoś zapytał mnie co sądzę o Wybrzeżu Sztormów, zapewne nic bym nie odpowiedział. Moja niechęć do tego miejsca była tak wielka, że chyba nie dało się jej opisać żadnymi cenzuralnymi słowami. W chwilach, gdy deszcz nie przestawał padać, gdy buty ślizgały się na ubłoconych górskich ścieżkach, n...

Dunkan czuł napinające się mięśnie. Jego postawa ciała jasno sugerowała na to, że był gotowy na agresję ze strony templariuszy. Lewa dłoń zacisnęła się w pięść w chwili, gdy prawa odruchowo położyła się na zdobionej głowicy miecza. Mężczyzna stał twardo na ziemi, w każdej chwili gotów sięgnąć po bro...