*Aevis

Miałem ochotę schować się pod ziemię. To nieme oczekiwanie - wyczekiwanie na reakcję Constantii sprawiało, że wewnątrz mojego brzucha jakby zacisnął się twardy i niemożliwy do rozwiązania supeł. Gardło zacisnęło się, tak samo jak i mięśnie karku i ramion, jakby oczekując na cios, który mógłby paść ...

Constantia nie musiała się o mnie martwić - a jednak to robiła. Czując na sobie to pełne troski spojrzenie jej miodowych oczu, znów poczułem to dziwne ciepło, które próbowało rozrosnąć się w mojej piersi. Myśli o niej, o delikatnym dotyku jej dłoni na ramieniu jakimś cudem sprawiły, że pieśń śpiewa...

Dawno już nie czułem się tak otumaniony. Każdy krok zdawał się być zupełnie nieistotny, jakbym wcale nie przemierzał właśnie krętych, ciemnych szybów i korytarzy rozświetlanych jedynie mdłym blaskiem wydobywającym się z rdzenia kryształów. Wydawało mi się jakbym unosił się w powietrzu, zupełnie tak...

Zwykle nie przeklinałem w towarzystwie i obecności dam - Antiviańskie wychowanie kazało mi zachować te resztki godności, zwłaszcza gdy w grę wchodziło skalanie niewinnych uszu niewiast soczystymi wiązankami przekleństw. Choć Antivańczycy potrafili uchodzić za butnych i gorącokrwistych (niczym ciemn...

Cóż, w takich chwilach jak ta naprawdę żałowałem, że urodziłem się mężczyzną. Choć nie byłem już jakimś podrostkiem, który dopiero dojrzewał i tak zdarzały się chwile, gdy ciało po prostu mnie nie słuchało i zdradzało więcej niżeli bym chciał. Pozostało mi więc jedynie wbić tępe spojrzenie w jakieś...

Pokiwałem głową na boki na wspomnienie gospody. Cóż, sam nie obraziłbym się gdyby w końcu była możliwość zjedzenia czegoś porządniejszego niż suszone mięso i zupa z wodorostów, a potem nawet przespania się w miękkim, wygodnym łóżku tuż obok kominka, w którym ogień trzaska aż miło. Niestety to były ...

Dwadzieścia osiem, dwadzieścia dziewięć, trzydzieści, trzydzieści jeden… liczenie tych drobnych plam na jej policzkach pochłonęło mnie do reszty. Chyba jeszcze nigdy nie spotkałem kogoś, kto miałby tak odznaczające się piegi - i jednocześnie był tak bardzo uroczy. Constantia wyglądała trochę tak, j...

Palce odziane w grube, skórzane rękawiczki, rytmicznie uderzały w blat stołu. Dunkan przyglądał się Remusowi, a jednocześnie w myślach starał się nie tracić gardy. - Dunkan, Szary Strażnik. - odpowiedział zdawkowo, kiwnięciem głowy wskazując insygnia wykute na jego zbroi. Były ledwo widoczne, prawi...

Choć mogłoby się zdawać, że całą swoją uwagę poświęca dzierżonej w dłoniach broni i osełce, Dunkan w pewien sposób obserwował i kątem oka przyglądał się działaniom Marii. W kobiecie było coś… dziwnego. Coś, co niemiło drażniło jakiś element w jego podświadomości - coś niby drobny kamyk, który wpadł...

Nie miałem pojęcia jak Constantia to robiła, ale jej głos niemalże natychmiast sprawił, że moje usta wygięły się w łagodnym uśmiechu. Cóż, nie pamiętałem kiedy ostatnimi razy jadłem śniadanie w czyimś towarzystwie i ah… może właśnie dlatego spróbowałem się tak postarać? Przecież zwyczajowo poranki ...