*Aevis

To, że Dunkan spełnił jego prośbę, przyjął z przyjemnym zaskoczeniem. Uczucie rozmyło nieco irytację, która pojawiła się z tytułu mądrych rad Cassiusa. Nie prowokuj. Pamiętaj, że dzielimy ciało. Nie będę zbierał za ciebie wpierdolu. Wzdrygnął się na dźwięk opadającego na podłogę ciała – karczmarz d...

Gdy za Marią zamknęły się drzwi, Remus zakopał się w pierzynie jak surykatka. Piekło go w gardle i pod powiekami; duszony gniew zawsze kończył się łzawo. To wszystko przebiegło nie tak, jak powinno ‒ jak zwykle mag o sobie, templariusz o sobie. Jego ulubiony argument, ilekroć wspominał o obserwowan...

Zdawali się odbijać wzajemnie swoją niechęć do siebie niczym lustra, albo przynajmniej perwersyjna gra w ping-ponga. Mimo to Remus zamknął się i słuchał. W miarę swojej opowieści Maria podnosiła mu i obniżała ciśnienie ‒ niektóre fragmenty zagłuszał pisk w jego uszach. Nie ruszał się, nawet kiedy b...

Remus westchnął i usiadł na łóżku, owijając się kołdrą. Włóknina drapała nieco, ale to dobrze ‒ stanowiła pewien gwarant, że nie zaśnie w pół słowa. Komfort stępia umysł ‒ spuścił wzrok, marszcząc lekko brwi. A ból odcinał od zmysłów, stopniowo zabierając poczucie życia. Nie zamierzał się jednak kł...

A żeby cię cholera jasna. Nie powiedział, oczywiście, Remus ‒ na jego twarz wstąpił nikły, blady uśmieszek, choć spojrzenie pozostało nieruchome, nie opuszczając twarzy Dunkana. Ekspresja chłopaka dobitnie oznajmiała, co sądzi o takim pesymizmie. No, przynajmniej dla postronnego obserwatora ‒ gdyby...

Przymknął oczy, posłusznie dając się odprowadzić do stołu. Przez jego buzię przebiegła ekspresja rezygnacji, znikając tak szybko, jak błyskawica, która właśnie przecięła niebo. Usiadł naprzeciwko Strażnika i na wszelki wypadek położył dłonie na stole, trzymając je na widoku. Zaraz zaczął nerwowo pu...

Remus otrzymał dwa sprzeczne ze sobą komunikaty, po prawdzie ‒ siedzeniem i nieruszaniem się ciężko było odwoływać cokolwiek… Templariuszka przerażała go jednak. Usiadł posłusznie na dupie. Jednocześnie ktoś podsuwał mu pod nos zupę i piwo ( no, dopiero teraz, jak odjebałem taniec interpretacyjny n...

Rzecz o opętaniu: niezależnie od gabarytów Abominacji, dwóm duszom w jednym pokrowcu było najzwyczajniej w świecie ciasno. Remus nie chciał się nawet zastanawiać, jak pościskany i wygnieciony musiał czuć się Cassius, który był przecież wysokim i postawnym demonem (a przynajmniej na takiego kreował ...

Remus nie wiedział, na kogo ma patrzeć ‒ przez maskę odrazy i buntu przedarła się jego nieumiejętnie skryta młodzieńcza naiwność, kiedy z niedowierzaniem i nieśmiałością spojrzał na Szarego Strażnika. Minęła co najmniej dekada od krwawego horroru, który spadł na Fereldeński Krąg Magii, ale wtedy to...

Konklawe istotnie zakończyło się z hukiem, wprowadzając lwią część Fereldenu w popłoch. Odkąd tylko pojawiły się pierwsze, szeptane nieśmiało wieści, Remus nie mógł uspokoić rozszalałego serca. Niewątpliwie parszywego stanu dokładał niespokojny towarzysz jego podróży, drzemiący mu pod skórą ‒ choć ...